زیارت حقیقتی برتر از حاجت گرفتن و حاجت‌روا شدن دارد/ زیارت به زندگی معنا می‌بخشد

به گزارش «قاصدنیوز»، حجت‌الاسلام عبدالحمید واسطی در کتاب راهنمای قدم‌به‌قدم زائر عتبات عالیات می‌نویسد:

زیارت ملاقات و دیدار است اما هرگونه ملاقات و دیداری نیست

 

مثلاً شما به دیدار دوست خود می‌روید و او را خواب میابید

 

آیا کنار او می‌نشینید و به او سلام می‌کنید و با او سخن میگویید و به دیگران خواهید گفت من فلان فرد را ملاقات کردم؟

 

ملاقات و دیدار یعنی ارتباط دو فکر و دو روح و دو ادراک اما دو ادراک فعال

 

ادراک انسان به‌وسیله توجه فعال می‌شود و توجه یعنی اراده برای تمرکز قوا بر یک موضوع

 

وقتی به چیزی توجه می‌کنیم اگر آثار و خصوصیات آن را کشف نکنیم فقط یک عکس‌برداری کرده‌ایم و هیچ‌گونه عمل و آگاهی در ما ایجاد نمی‌شود

 

بلکه توجهی منجر به فعال‌سازی ادراک می‌شود که به دنبال کشف محتوای درونی و خصوصیات موضوعات باشد

 

مثلاً شما به مطالب یک کتاب توجه می‌کنید و عبارات آن را می‌خوانید اگر فقط حفظ عبارات اتفاق افتد شما صرفاً از مطالب کتاب عکس‌برداری کرده‌اید و فهم و ادراکی از آن پیدا نشده است

 

اما اگر به دنبال کشف معنی جمله‌ها و معنی ترکیب جمله‌ها باهم و رسیدن به‌منظور نهایی نویسنده باشید در این صورت فهم و ادراک فعال‌شده و ارتباطی میان شما و ادراک مؤلف ایجاد می‌شود و افکار و ذهنیات او بر شما اثرگذاری خواهد داشت

 

ذهن و فکر مؤلف فعال بوده است که این مطالب را نوشته است و ادراک شما نیز با توجه و دنبال کردن مقصود گوینده فعال‌شده است

 

پس ارتباط میان دو ادراک فعال برقرار می‌شود پس ملاقات و دیداری میان شما و مؤلف کتاب صورت می‌پذیرد

 

اما اگر این‌یک ملاقات است پس چرا در بسیاری از اوقات افراد تمایل دارند مؤلف کتابی را که خوانده‌اند ملاقات کنند؟

 

پاسخ این است که در ملاقات حضوری و پرسیدن سؤالاتی پیرامون زندگی مؤلف و اهداف او از نوشتن کتاب و منظور او از برخی قسمت‌های کتاب به دنبال تقویت و تشدید ادراک و فهم از مؤلف هستیم یعنی هرچه آثار و خصوصیات درونی موضوع بیشتر آشکار می‌شود ارتباط ادراکی و فعالیت ادراکی قوی‌تر و مؤثرتر می‌شود

 

حال عبارت زیر را باهم جمع کنید و نتیجه را ببینید:

زیارت ملاقات و دیدار است +دیدار ارتباطی ادراکی است +ارتباط ادراکی با توجه به خصوصیات و آثار و محتویات درونی فعال می‌شود پس:

 زیارت هنگامی محقق می‌شود که توجه زائر بر خصوصیات و محتویات درونی زیارت شونده متمرکز گردد.

 

تمرکز فکری و روحی سبب نیرو گرفتن می‌شود

نیرویی از موضوع به‌سوی فردی که توجه خود را متمرکز کرده است چراکه در اثر توجه متمرکز نوعی اتحاد و یگانگی ایجاد می‌شود.

 

انسان موضوع موردتوجه را در درون خود وارد می‌کند و با او همراه می‌شود و بنابراین نیروهای موجود در موضوع را در درون خود وارد می‌سازد و فعال می‌کند و هرچه این توجه قوی‌تر باشد این فعال‌سازی قوی‌تر است.

 

پس وقتی به زیارت امام معصوم علیه‌السلام می‌رویم یعنی به دیدار او می‌رویم یعنی ارتباط ادراکی با او برقرار می‌کنیم یعنی توجه خود را به خصوصیات و محتویات درونی او فعال می‌کنیم و یعنی او را در قلب و دل خود وارد می‌کنیم و نیروهای درونی او را در درون خود به جریان می‌اندازیم.

 

می‌بینیم که زیارت حقیقتی برتر از حاجت گرفتن و حاجت‌روا شدن دارد نوعی اتحاد روحی و درونی با امام علیه‌السلام فعال‌سازی نیروهای او در اندرون است نیروهایی که تا افق بی‌نهایت الهی تشعشع دارند و به اذن خدا بر تمام هستی سیطره دارند.

 

معنای زندگی یک نفر پول است یعنی جهت اصلی زندگی او برای رسیدن به پول بیشتر است.

 

معنی زندگی یک نفر همسر و فرزند اوست یعنی بیشترین تلاش فکری و روحی و رفتاری او برای ارتباط با خانواده‌اش است و او احساس خوشایندی را که از ارتباط با آن‌ها دارد بر دیگر منافعش ترجیح می‌دهد.

 

معنی زندگی یک نفر شغل و کار اوست یعنی اگر شغلش را از دست بدهد دیگر هیچ مسئله و موضوعی نیست که فکر و روح و رفتار او را به حرکت و تلاش وا دارد.

 

زندگی برخی بی‌معنی است زیرا هیچ موضوعی در زندگی نیست که برای آن‌ها اولویت و اهمیتی بیشتر از دیگر موضوعات داشته باشد بنابراین هرروز به روزمرگی و رفع نیازهای اولیه جسمی و روحی می‌گذرد.

 

این‌ها دورنمایی از زندگی ندارند وزندگی آن‌ها جهت خاصی ندارد و هیچ نقطه روشن و قابل اتکایی نیز در آینده آن‌ها به چشم نمی‌خورد.

 

معنی زندگی شما چیست؟

چه چیزی در زندگی شما نقش محوری را به عهده دارد که اگر از بین برود دیگر زندگی برای شما بی‌معنی خواهد شد؟

 

زیارت به زندگی معنی می‌بخشد

یعنی برقراری ارتباط با محتویات درونی امام علیه‌السلام نیرویی در انسان ایجاد می‌کند و مسائلی را برای انسان ملموس می‌کند که محور زندگی را تغییر می‌دهند و اولویت‌های انسان را جابجا می‌کنند و تعریف جدیدی از نفع و ضرر ارائه می‌نمایند و وجود انسان را به‌سوی دست‌یابی به حقایقی دیگر سوق می‌دهند چراکه امام علیه‌السلام با حقیقتی شگرف مرتبط است و در آن فضا تنفس می‌کند.