شهردار مشهد: با المان‌ها و ظواهر سر مردم را شیره نمالیم

قاصدنیوز: برخی ها آنچه مرتضوی در ابتدای مسئولیتش مطرح کرده بود، روی حساب نگاه«آرمان خواهانه» وی گذاشتند. مرتضوی اکنون آرمان هایش را نه تنها شعار نمی داند بلکه معتقد است که بخش در خورتوجهی از آن ها را در همین زمان کوتاه عملیاتی کرده است. او معتقد است شهرداری مشهد علاوه بر ورود به موضوع حاشیه شهر، شاخک ها را به این مساله حساس کرده و امیدوار است تا چهار پنج سال آینده دیگر حاشیه شهری با این وضعیت حاد نداشته باشیم.

 

* در مدتی که شهردار بودید تصور شما از ایده آل ها و میزان محقق شدنشان چگونه بود؟

آرمان خواهی مقصود همه انسان هاست. بالاخره بشر یک سری نگاه های دور اندیشانه دارد که بخشی از آن به ایدئولوژی ها برمی گردد. اساسا این ایدئولوژی ها مبتنی بر واقعیات هستند، نه فرضیات؛ اما آرمان مقدمه عمل است. معتقدم در طول دوران مدیدریتم بیشتر از 80 درصد به آرمان هایم رسیده ام و خوشبختانه در این دوره بخش چشمگیری از آن ها را به عملیات تبدیل کردم؛ البته ایده های بلند پروازانه را هیچ گاه در دستور کارم قرار نداده و سعی کرده ام که متناسب با بضاعت و شناختی که از مجموعه پیدا می کنیم، ایده پردازی کنم.

 

* چقدر واقعیت ها به ارث رسیده از دوره های قبل برای شما مسئله ایجاد کرد؟

هنر مدیریت این است که اجازه ندهند دستش بسته شود. مدیریت یعنی دست باز کردن؛ یعنی گره باز کردن. طبیعی است که هر مدیری وقتی مجموعه ای را تحویل می گیرد. آن مجموعه یک سری ضعف و قوت دارد. طبیعی است هرکس دیکته می نویسد غلط دارد اما بعضی از دیکته نویس ها کمتر غلط دارند. هنر مدیریت این است که نمره 12 دیکته امروز را فردا به 14 و پس فردا به 16 ارتقا دهد تا به بیست برسد. ما باید ان شاالله به این سمت و سو حرکت کنیم و کارمان را پیش ببریم.

 

البته جاهایی اتفاق می افتد که مدیران بین بد و بدتر یکی را انتخاب می کنند. مثلا زمانی به من می گفتند که شهرداری مشهد مثلا حدود دو هزار میلیارد تومان درآمد نقد دارد میگفتم با این دو هزار میلیارد چه قدر می توان کار کرد به ویژه وقتی استانداری مثل استاندار خراسان جنوبی باشد. با خود می گفتم دو هزار میلیارد تومان به من بدهند من یک استان را شخم میزنم و از نو بنا می کنم، اما وقتی شما در مقام عمل قرار می گیرید، می بینید که برای تحصیل حریم یک تقاطع غیر هم سطح، مثل شهید گمنام باید معادل اعتبارات عمرانی استانی کوچک هزینه کنیم. آن وقت متوجه می شوید که کار در کلان شهر کردن به این راحتی نیست. چرا به این راحتی نیست؛ دلایل مختلفی دارد که شاید مهمترین آن ضعف در قوانین باشد. یا مثلا در سامان دهی اتوبوس رانی و مسئله حمل و نقل عمومی، به محض اینکه بحث افزایش قیمت اتوبوس می شود، همه می گویند مردم محروم!

 

من می گویم مردمی که در شهر هستند محروم تر هستند یا مردم روستا؟  مگر الان دولت برای ایاب و ذهاب روستاییان به مراکز شهر و بخش و شهرستان ها یارانه پرداخت می کند؟ خب در خیلی از موارد مدیر باید این گونه نگاه ها را اصلاح کند. اگر در همین موضوع اتوبوس به این سبک بخواهیم عمل کنیم سالانه نزدیک به 180/19 میلیارد تومان باید به این سیستم دولتی و بخش خصوصی مان یارانه پرداخت بکنیم و این یعنی شهر را گران تمام کردن، شهر را گران مدیریت کردن.

 

* آقای شهردار، واقعا چه قدر به صرفه جویی و بهره وری مالی در خود شهرداری عمل کردید؟

خوشبختانه در سال 93 کارهای خوبی در این زمینه انجام شد اولا ما آمده ایم مناقصات را عمومی برگزار کردیم یعنی به شدت از ترک تشریفات پرهیز کردیم. این عمل سبب شد که معدل مناقصاتی که ما برگزار کردیم چیزی حدود 15 تا 20 درصد زیر فهرست مصوب سازمان مدیریت و برنامه ریزی باشد. در هزینه های جاری ما هم طبق گزارشات، خوشبختانه تا پایان سال ده تا دوازده درصد صرفه جویی کردیم در سایر پروژه ها هم همین طور برای به اتمام رسیدنشان در بازه زمانی تعریف شده تلاش شد و این سبب کاستن از هزینه ها می شود. مثلا طبق  قرار داد خط دو قطار شهری بنا بوده که در پنج سال تمام شود. یک اختلاف یا یک سهل انگاری سبب شد که این پروژه به گل بنشیند. اگر پروژه را در زمان خودش تمام می کردند، قطعا میلیارد ها تومان صرفه جویی می شد.

 

* آقای شهردار، معمولا در فضای رسانه ای شما را به پیگیری دو سه مسئله بزرگ که شاید مهمترین آن وضعیت حاشیه مشهد باشد. حس من این بود که در این یک سال و نیم مهمترین دغدغه شما همین موضوع بوده است. می خواهم خارج از تعارفات معمولی بفرمایید که چه قدر بحرانی بودن وضعیت حاشیه معتقدید؟ کمی در این موضوع شعار زده نشده ایم؟

من اول می روم سراغ آمار. حاشیه شهر ما بر اساس آمار مرکز آمار ایران نزدیک به یک میلیون نفر جمعیت دارد یعنی تقریبا 36 درصد از جمعیت شهر. این ها شهروند مشهد هستند با نه؟ گردن ما حق دارند یا نه؟ آیا متناسب با جمعیتشان باید از مواهب شهر درای و امکانات نظام استفاده کنند یا نه؟ این غصه بسیار بزرگی است که هنوز در دلم مانده است.

 

 در بازدیدی از حاشیه شهر خانمی به من گفت آقای شهردار این پارک ما را نگاه کنید ببینید چه قذر سوزن افتاده است. بچه من که با دمپایی بیرون می آید، اگر با این سرنگ های آلوده ویروس های ایدز...برخورد داشته باشد شما چه پاسخی دارید؟ گر در این بن بست های حاشیه خدایی نکرده زمین لرزه کوچکی بیاید ما باید فوج فوج فقط جنازه بیرون بیاوریم. اگر آتش سوزی شد، امکان خدماتن رسانی وجود ندارد. ما گفته ایم آن چه حق حاشیه شهر است به آن ها داده شود.

 

 من فکر می کنم سال ها از حاشیه شهر غفلت شده و حتما کسانی که غفلت کرده اند، روز قیامت باید جوابی را حاضر داشته باشند. خب کاری که در ابتدا صورت گفت این بود که شاخک ها را به حاشیه شهر حساس کردیم هم دولت را وارد کردیم هم خودمان وارد شدیم. ان شاالله در این برنامه ریزی مدرن و منسجم در چهار پنج اسل دیگر حاشیه شهری با این وضعیت حاد نداشته باشیم و الان هم کم کم آثار این نگاه نمودار می شود. این خدمات رسانی ها متناسب با نیاز و سرانه شان عبارت اند از: پارک، ورزشگا هایی که احداث شده، کوچه هایی که آسفالت شده، خیابان هایی که تعریض شده، شروع قطار شهری در حاشیه شهر(سیس آباد) خطوط بی آر تی فرهنگ سرا ها و...

* اما بعضی موارد پیام هایی از مردم داریم که می گویند در خیلی از این مناطق ظاهرا هنوز اتفاقی نیفتاده است.

در همین سال 93 تعداد درخور توجهی پروژه در حاشیه شهر به بهره برداری رسانده ایم. من رفتم به عباس آباد و منطقه پنج، دیدم که خوشبختانه آن جا ایستگاه اتوبوس زده اند و هر ده دقیقه اتوبوس می آید و معابر خاکی نیز آسفالت شده است. در شهرک دیگر آماده سازی کردیم و ورزشگاه می سازیم. در شهرک شهید باهنر سالن ورزشی احداث می کنیم. در شهرک شهید رجایی زمین چمن مصنوعی را به بهره برداری رساندیم. پروژه های دیگر و پارک های خطی و محلی متعددی احداث کردیم. بخشی از جوی و جدول و روان آب ها را ساماندهی کردیم. از این دست موارد زیاد داریم.

 

فکر نمی کنید در توجه به حاشیه شهر از زیر ساخت ها غفلت شده؟ شهرداری مبلغ کلانی برای آسفالت معابر گذاشته است؛ اما خیلی از مناطق ما از لحاظ زیر ساخت مشکل دارند.

این را اصلاح می کنیم. این زیر ساخت ها در سال 94 بیشتر در معرض توجه قرار خواهد گرفت. به عنوان مثال، یکی از زیر ساخت های اساسی، بحث اجرای شبکه های فاضلاب حاشیه شهر است.

 

ما باید تلاش کنیم که شبکه های زیرساختی فاضلاب را که کار بسیار مهم و اثر بخشی خواهد بود، سامان دهی کنیم. من معتقدم اگر شبکه فاضلاب شهر مشهد در حاشیه اجرا شود، آلودگی آب های ما به شدت کاهش پیدا می کند. البته این دست مباحثی که عرض می کنم، باید ظرف چند سال اجرا شود؛ یعنی ایده هایی نیست که در یکی دو سال به بهره برداری برسد، اما باید حتما شروع کنیم و ان شا الله به نتیجه خواهیم رسید. دقت کنید که در بحث حاشیه نباید خیلی هم عجله کرد، بعضی جاها تازه به شهر ملحق شده اند. بر اساس طرح جامع، این ها اصلا در محدوده شهر نبودند و تازه در محدوده خدماتی شهرداری قرار گرفته اند. مثلا ما دوتا روستا داشتیم که تازه به شهر اضافه شدند. خب تمام معابر خاکی این ها را آسفالت کردیم؛ ولی اینکه سایر خدمات دیگر در اختیار آن ها قرار بگیرد یک مقدار زمان می برد و این مسائل را نمی توان یک شبه متحول کرد.

 

* آقای شهردار، قبول دارید که اغلب نگاه ها  در موضوع حاشیه، تهدید محور بوده و عملا دید مدیران را بر فرصت های حاشیه مشهد بسته است؟

منابعی انسان برای ما فرصت است؛ اما در صورت بی توجهی ما، تهدید می شود اگر ما برای منابع انسانی اشتغال ایجاد نکرده و مشکلاتشان را حل نکنیم و جوانان ما بیکار باشند، آن وقت تهدید خواهند بود. اصلا هنر مدیریت این است که در فرصت ها در زمان مناسب استفاده کنید. فرصت اگر استفاده نشود و این فرصت مدیریت نشود قطعا تبدیل به تهدید می شود. حاشیه شهر ما قطعا فرصتی مطلوب است؛ به چند جهت. از یک سو جمعیت بسیار مومن، وفادار به نظام، کم توقع، و کم هزینه را در بردارد و از سوی دیگر می تواند برای اقتصاد شهر بسیار پر درآمد باشد. طبیعی است اگر از این فرصت ها استفاده نکنیم، ما باید مدیریت کنیم. باید آداب، فرهنگ و نیاز هایشان توجه کنیم. ما ماموریم و مسئول. وقتی انسان مسئولیت می پذیرد، باید مسئول و پاسخ گو باشد.

 

* دسته ای از معضلات مهم مشهد ریشه در نابسامانی های اجتماعی دارد. خیلی ها معتقدند که حتی امروز معضل اصلی حاشیه شهر بیش از این که اقتصادی باشد، اجتماعی و فرهنگی است. متاسفانه مشهد در بعضی از آمار های اجتماعی مثل طلاق رکورد دار است. تاکنون شهرداری با این استدلال که من متولی این موضوعات نیستم، سرمایه گذاری در این زمینه را به شکل جدی انجام نداده و کار عملا روی زمین مانده. اگر چه میدانم این موضوعات کوتاه مدت نیست، اما آیا می توانیم امیدوار باشیم در یک بازه دو سه ساله میان مدت تغییر محسوسی در برخی آمار ها اتفاق بیفتد؟

 

ببینید ما در شهرداری و امورات و وظایفمان باید اصل و فرع داشته باشیم. اگر نگاه جامع به شهرداری داشته باشیم، یعنی شهرداری را متولی شهر و شورای شهر را واقعا شورای همه شهر بدانیم، قطعا شهرداری باید در برابر تمام این نیاز های اصلی و فرعی جامع پاسخ گو باشد. ولی متاسفانه با وجود این که قانون اساسی به شورای شهر نگاهی بسیار گسترده و وسیع دارد، در مقام عمل و اجرا دست و پای شورای شهر را بسته اند و به تبع آن شهرداری نیز وظیفه محدودی را بر عهده گرفته است. الان ما در سطح شهر متولی وظایف خاصی هستیم.

 

بحث توسعه معابر، بهبود عبور و مرور شهری، جمع آوری پسماند و توسعه فضای سبز در لیست وظایف اولیه و اصلی شهرداری قرار دارد. البته می دانیم که سازمان های اداری و اجرای فرهنگی کشور ما آن چنان سنگین و حجیم هستند که اغلب فقط می توانند خودشان را اداره کنند اما بالاخره این وظیفه دولت مردان است که برای حل این مسائل در نظام اجتماعی ما اقدام کنند. آمار طلاق در خراسان رضوی معضل است و این معضل را باید نهادهای فرهنگی اجتماعی حل کنند. به نظر من یکی از عوامل اساسی آن پدیده اعتیاد است. ما به دوستان نیروی انتظامی عرض کردیم، که شما این پدیده را جمع کنید، هزینه اش را ما میدهیم. اگر چه می دانیم که با برخورد سخت، این پدیده به صورت ریشه ای جمع نمی شود. یکی از عوامل دیگر این مسئله در خانواده های ماست. مثلا بنده به عنوان یک پدر، به اندازه مرحوم پدرم که دست فرزندش را می گرفت و می برد توی مغازه و کار کشاورزی، وقت نمی گذارم. ما متاسفانه نقش پدری و مادران نقش مادری را خوب ایفا نمی کنیم. باید سبک زندگی اصیل خود برگردیم.

 

* بخشی از وظایف نیز به هر حال بر عهده شهرداری است. بعضی مجموعه های کوچک شما مثل اداره ورزش های همگانی گاه تا چندین برابر کل استان بوجه دارد.

یکی از دلایلی که باعث تغییر و تحول در معاونت فرهنگی شد، همین مباحث بود، البته شهرداری واقعا به این مباحث توجه داشته است. تمام فرهنگسراهای ما در اختیار خانواده هاست. ما در حوزه فرهنگی نزدیک 160-170 مسجد مجهز کردیم و به همه دستگاه ها از جمله تربیت بدنی در بحث ورزش همگانی به شدت کمک می کنیم. شهرداری به تشکل ها نیز کمک می کند؛ اما این کفایت نمی کند و کار بیشتری باید انجام شود.

 

* آقای شهردار، ظاهرا اعتقاد زیادی به راه اندازی خطوط قطار شهری دارید؛ آن قدر که منتقدان می گویند شهردار همه تخم مرغ هایش را در سبد قطار شهری گذاشته است.

ما معتقد هستیم در مقوله حمل و نقل باید به زیرساخت ها توجه شود. اصلا شهر را باید از زیر بنای آن درست کرد، باید چهار چوب آن را درست کرد؛ اگر چه الان هزینه بر بوده و ممکن است دیربازده باشد. معتقدیم خطوط قطار شهری و مترو ما و منوریل ما می تواند در کاستن از زمان در صرفه جویی هزینه های مردم، در پیش گیری الودگی هوا و آلودگی صوتی بسیار موثر باشد.

 

 این آورده بسیار مهمی برای مردم است. ما روزانه تقریبا چیزی حدود 5 میلیون نفر سفر داریم و این برای شهر خیلی هزینه بر است. اولا باید کاری کنیم که سفرهای غیر ضروری کم شود و آن برمی گردد به دولت الکترونیک امروز در بازدید یکی از مراکز پلیس 10+ دیدم مردم در ساختمانی بسیار نامناسب و در ازدحام زیاد مشغول فعالیت اند در حالی که به راحتی می شود خیلی از این قبیل کارها را فرد در خانه اش انجام بدهد. در ادامه باید بتوانیم استفاده از حمل و نقل عمومی را تبدیل به فرهنگ کنیم و برای این کار باید زیر ساخت فراهم کنیم. اگر ان شا الله دو تا خط دیگر متروی ما و خط منوریل و خطوط بی آر تی برنامه ریزی شده زودتر به بهره برداری برسد برکاتش به مردم خواهد رسید.

 

* این وعده ها چه قدر به واقعیت نزدیک است؟ می شود در سه تا چهار سال آینده به آن امید وار بود؟

در حال عملی شدن است. خط یک ما در پنج کیلومتر باقی مانده تا فرودگاه ان شا الله در سال آینده به بهره برداری می رسد. خط دو را در یک برنامه زمان بندی 36ماهه به اتمام می رسانیم. که تقریبا امیدواریم نیمه دوم سال 95 به بهره برداری آزمایشی برسیم.

 

* این بار دیگر مشکل واگن نداریم؟

نه، کارهایمان را انجام داده ایم و خرید هایمان را کرده ایم و کار در حال انجام شدن است. عملیات اجرایی خط سه را ان شا الله به زودی اغاز می کنیم. همه بسترها آماده اند. دوستان پیشنهاد داده اند یکی از مسئولان برای آغاز عملیات اجرایی بیاید و ما منتظر مراسم افتتاح آن هستیم. الان پیگیر تامین منابع هستیم که خوشبختانه بحث اوراق مشارکت و سایر مباحث به نتیجه می رسد، یعنی سه خط اجرا می شود و در آینده خط چهار و منوریل و موارد مختلف دیگر.

 

* این وعده ها و کارها چه قدر می تواند برای شهردار بعدی ضمانت اجرایی ایجاد کند؟ شبیه به ضمانتی که شهرداری سابق در بازپرداخت اوراق مشارکت برای شما ایجاد کرد.

من فکر می کنم هر کسی در آینده شهردار بشود، قطعا باید این کارها را بکند. آیا من امروز می توانم بگویم طرح میدان شهدا را می خواهم متوقف کنم؟ من فکر می کنم هر شهرداری باید به زیر ساخت ها توجه کند ما باید خطوط بی آر تی و اتوبوس تندرو را توسعه بدهیم، حتما باید امکانات مناسبی برای دسترسی آسان به حرم فراهم کنیم که ما در این مورد طرحی داریم که امیدواریم این طرح به نتیجه برسد، ما حتما باید بافت پیرامون حرم را به نتیجه برسانیم حتما باید مسئله بافت فرسوده را به طور مناسبی جمع و جور کنیم. هر کسی که مدیر شهر باشد، باید به این مباحث زیر ساختی توجه کند. ما حتما باید فضای سبزمان را افزایش بدهیم. باید این آلودگی هوا که در مشهد مقدس وجود دارد، دو تا کار ضروری است، یک این که صنایع مزاحم و نیمه مزاحم را از سطح شهر مشهد بیرون ببریم و دوم این که حمل و نقل عمومی را به روز کنیم و توسعه بدهیم.

 

همین چند روز پیش بود که در بحث ناوگان تاکسی رانی از شورا اجازه گرفتیم، و با تمام قدرت وارد شدیم. به بانک گفتیم اگر ضمانت می خواهی ما ضامن می شویم. به ایران خودرو گفتیم اگر دولت بدهیت را نداده است، ما می دهیم. برای چی؟ برای این که پنج هزار دستگاه تاکسی یعنی حدود پنجاه درصد تاکسی شهر نوسازی شود. خب این حق مردم است.

 

حق مردم است که اشرافیت تحت هیچ شرایطی برزندگی مردم ایجاد نکنیم. بنابراین خط آسمان ما حتما باید رعایت شود و ارتفاعاتمان را نباید تبدیل به فولاد و سیمان کنیم.این ظلم به مردم که ما در شهری که امکان توسعه افقی و عمودی وجود دارد، بخواهیم ارتفاعاتمان را برای عده ای خاص انحصاری کنیم. ما نباید اجازه بدهیم در اطراف پارک های بزرگ، ساختمان ها و برج هایی ساخته شود که مشرف بر آن پارک بشود و صدها از این گونه باید هایی که حقوق مردم ما به شمار می آیند.

 

حواسمان باشد فقط المان های بهاری حق مردم نیستند. ما نباید خواسته را به یک  انتظار عمومی تبدیل کنیم و ذائقه مردم را از نیازهای اصلی به نیاز های فرعی و از زیربناها به روبناها تغییر بدهیم؛ این خدمت نیست. ضمن اینکه بنده به هیچ وجه با ساخت و توسعه المان ها مخالف نیستم، ولی می گویم با این ظواهر، سر مردم شیره نمالیم. ما باید به سمت مباحث اصلی و زیرساخت ها بریوم و این وظیفه هر مدیر شهری امروز و آینده شهر مشهد است.

 

* می گویند آمارهایی وجود دراد مبنی بر اینکه در این دو سالی که شورا و شهرداری جدید سر کار آمده، روند سرمایه گذاری دچار اشکال شده است و به همین دلیل رویکرد معاونت اقتصادی به سمت جذب سرمایه های خرد گرایش پیدا کرده است. چقدر این موضوع به واقعیت نزدیک است؟

بخشی از این موضوع واقعیت دارد؛ ولی این واقعیت برنمی گردد به شورا و شهرداری. دولت یازدهم سیاست انقباضی و ریاضتی را در اغلب امور کشور و به ویژه در پرداخت تسهیلات مسکن پیش گرفته است. اصلا سیاست کاستن از نقدینگی موجود در دست مردم یکی از عمده ترین کارهایی است که در دستور کار این دولت قرار دارد. بنابراین تزریق نقدینگی نه در بخش بازرگانی و نه در بخش صنعت و مسکن اتفاق اقتاده  و تازه این رکودی که بوجودآمده در مقایسه با شهرهای دیگر کمترین اثرش را در مشهد گذاشته است.

 

* اما ظاهرا در برخی شهرها چون شیراز و اصفهان وضعیت مثل مشهد نیست.

فقط در حد حرف است. اگر پای درد و دل شورا و شهرداری شیراز بنشینید، خواهید دید چه می گویند. ما با وجود همه این مشکلات، در سال 93 به سرمایه گذار بیش از 1500میلیارد تومان زمین و پروانه دادیم. ما اولا به بانک مسکن نزدیک به 800 میلیارد تومن زمین و پروانه دادیم، حدود 500 میلیارد تومان به بانک سپه زمین و پروانه دادیم. هزار و 200 میلیارد تومان در منطقه ثامن با پنج شش نفر سرمایه گذار داخلی و خارجی موافقت نامه مبادله کردیم و پروژه های قدیم ما هم به شدن پیش می روند. در منطقه یک نزدیک به 500 میلیارد تومان هزینه پروانه ما در مشارکت با چند موسسه خصوصی می شود. در منطقه 12 حدود 200 میلیارد تومان و همین طور سایر موارد. همین ها حدود 2 هزار میلیارد تومان است.

 

* تعبیر برخی منتقدان این است که شما به جای مشارکت های حقیقی و سودآور سالیان گذشته، خام فروشی می کنید؛ یعنی زمین و پروانه را بدون فرآوری و ایجاد ارزش افزوده می فروشید؟

بگذارید صادقانه بگویم که ای کاش هیچ گونه سرمایه گذاری به این سبک در مشهد نمی شد. شما ببینید 26-25 پروژه را در سنوات گذشته سرمایه گذاری کردند، الان بیایید قدر السهم اندک شهرداری از این پروژه ها را ملاحظه بفرمایید. اگر فقط زمین فقط زمین را می فروختیم؛ از قدر السهم ما در آن پروژه مشارکتی بیشتر بود؛ پروانه که هیچی. ما در مشارکت ضرر کردیم. دلیل ندارد سراغ مشارکتی برویم که علم داریم مضر است. بله ما الان فرآیند های گذشته را اصلاح می کنیم. در تمامی قرارداد های ما از 15 درصد تا حداکثر 30 درصد سهم شهرداری بابت زمین و پروانه بوده است؛ الان کمتر از 47 و48 درصد هیچ قرار دادی را امضا نمی کنیم و خوشبختانه از سوی دیگر در سطح شهر سرمایه گذاری می شود.

 

می گویند کارهای عمرانی شهرداری خوابیده است، واقعا این طور نیست؛ مهم ترین شاهدش هم این است که پروژه های عمرانی شروع شده و به شدت از سالهای قبل بیشتر است. درآمد مان هم تقریبا به نسبت به سال های قبل افزایش پیدا کرده است. این فضا سازی ها تاریخ مصرف خود را دارند. مهم این است که مردم خدمت را حس کرده و در زندگی خود لمس کنند.

 

 

منبع: ویژه نامه نوروزی روزنامه شهرآرا