زنگ خطر زندگی مجردی در آپارتمان‌های هاشمیه

از زمانی که خیابان‌های این منطقه سامان‌دهی شدند و به سرووضع خود رسیدند، آپارتمان‌ها و مجتمع‌هایی که سر از این خیابان‌ها درآوردند، با قیمتی مناسب در اختیار مستأجران به‌خصوص مجردها -حتی آن دسته‌ای که توان مالی خوبی نداشتند- قرار گرفت؛ مجردانی که این روزها مشتری پروپاقرص این منازل هستند. به‌نظر بیشتر اهالی این منطقه، اکثر این مجرد‌ها جزو خریداران و فروشندگان مواد‌مخدر هستند که می‌خواهند در همین محل، خانه اجاره کنند تا راحت‌تر به فعالیت خود ادامه دهند.

 

 این روزها کانون گرم خانواده‌ها در برخی منازل این محله، دیگر گرم نیست و افراد ترجیح می‌دهند با جدا شدن از خانواده خود، در شهر یا منطقه دیگری برای خود زندگی کوچکی دست‌وپا کنند. 

 

خانه‌های مجردی؛ وصله ناجور این محله

کوهی، یکی از کاسبان خیابان هاشمیه‌85 است. او به‌نمایندگی از بقیه اهالی این منطقه، طی طوماری به این موضوع اعتراض می‌کند و می‌گوید: هر‌چه به انتهای خیابان هاشمیه نزدیک‌تر می‌شوی، مشتریان و مستاجران مجرد زیادی پیدا می‌کنی و این موضوع اصلا برای مالکان این مجتمع‌ها که فقط به قصد اجاره مجتمع خود انبوه‌سازی می‌کنند، مهم نیست. ما از شما می‌خواهیم که به این موضوع رسیدگی کنید‌. چه کسی با خانه‌های مجردی برخورد می‌کند و اصلا این موضوع، به کدام نهاد و اداره خاصی ارتباط دارد؟

 

زمانی بود که وقتی صاحب‌خانه‌ای در‌باره اجاره خانه‌اش به دختر یا پسری مجرد‌، حرفی می‌شنید، سریع واکنش نشان می‌داد و به هیچ‌طریقی حاضر نبود خانه‌اش را به مجردان اجاره دهد اما امروز در بسیاری از آگهی‌های اجاره آپارتمان‌ها و سوئیت‌های یک‌نفره، در کمال راحتی می‌نویسند به افراد مجرد نیز تعلق می‌گیرد.

 

به نظر می‌رسد مقصر اصلی در ایجاد وضع کنونی، همین بنگاه‌های املاک هستند. باور کنید دو ماه بود به‌دنبال خانه اجاره‌ای مناسب می‌گشتیم. ما یک خانواده با دوفرزند هستیم اما هرجا می‌رفتیم، به ما می‌گفتند خانه را به خانواده دارای یک فرزند اجاره می‌دهیم، حتی یادم هست به یکی از بنگاه‌های خیابان پیروزی رفتیم و بنگاه‌دار به نقل از صاحب‌خانه می‌گفت: ترجیحا به خانواده‌هایی با یک فرزند یا بدون فرزند‌ یا حتی مرد مجرد خانه را اجاره می‌دهم؛ چرا‌که حوصله سر‌و‌صدا و شلوغی را ندارم و ثانیا چون قبلا خانه را به خانواده پرجمعیت کرایه دادم و آن‌ها خسارت‌های زیادی به درودیوار خانه وارد کردند، دیگر این کار را انجام نمی‌دهم و اولویت اول من اجاره خانه به مردان مجرد است! افزایش هرروزه خانه‌های مجردی، برابر با افزایش آسیب‌های اجتماعی، ناامن‌شدن محیط خانه و همسایگی و همچنین افزایش خلافکاری و بزهکاری است. با خانه‌های مجردی کاملا مخالفیم؛ چراکه بنیان خانواده را سست می‌کند و از بین می‌برد و موجب می‌شود دختران و پسران مجرد در این خانه‌ها با آسیب‌های جدی از جمله دوستان ناباب، اعتیاد، روابط نامشروع، ازدواج‌های ناموفق و... به‌خوبی آشنا شوند و از گزند آن‌ها درامان نباشند. به غیر از تمام این‌ها ما حاضر نیستیم خانواده‌‌هایمان در معرض این آسیب‌ها باشند و با این افراد همسایه باشیم.

 

صاحب‌خانه‌ها مدعی‌اند که اختیار‌ خانه‌شان را دارند

از مغازه آقای کوهی که بیرون می‌آیم، راهی یکی از بنگاه‌های معاملات املاک در همان حوالی می‌شوم؛ بنگاه‌هایی‌ که همانند قارچ در این منطقه سبز شده‌ و در فاصله کمی از هم قرار گرفته‌اند‌. وارد یکی از این بنگاه‌ها می‌شو‌م که اتفاقا مشتریان زیادی بر روی صندلی‌هایش نشسته‌اند و منتظر پاسخ‌گویی صاحب مغازه هستند. فرصت را غنیمت می‌شمارم و من هم به جمع افراد نشسته بر صندلی می‌پیوندم. محمودآقا، صاحب بنگاه است که خطاب به مشتری اول خود می‌گوید: اصلا حرفش را هم نزن! مورد برای رهن نداریم. الان دیگر کسی خانه برای رهن ندارد. همه اجاره می‌خواهند. حالا چقدر می‌توانید اجاره بدهید؟ توی این منطقه بیشتر خانه‌ها اجاره‌ای است‌.

 

مستاجر وقتی مبلغ مدنظرش را به محمودآقا می‌گوید، صاحب بنگاه خنده‌اش می‌گیرد و می‌گوید: بعید می‌دانم کسی با این پول، خانه‌اش را به شما اجاره بدهد و... مشتری بیرون می‌رود و من با بقیه مشتریان که اتفاقا یکی از آن‌ها خانم مسن و تنهایی است، در صف تنها می‌مانیم‌.

 

بنگاه‌دار قبل از‌ اینکه به خانمی که جلوتر از من بر روی صندلی نشسته است، جواب بدهد، رو به من می‌کند و می‌گوید: فرمایشی داشتید؟ بفرمایید، در خدمتیم و من دست‌وپاشکسته از او می‌پرسم که آیا خانه‌ای، سوئیتی برای مجردها دارید؟ می‌گوید: بستگی دارد؛ برای خودتان می‌خواهید؟ دانشجویید‌؟ از شهرستان آمده‌اید و... هزاران سوال دیگر از من می‌پرسد و من درنهایت مجبور می‌شوم که خودم را لو بدهم و بگویم خبرنگارم و برای بیان و پیگیری مشکل مردم این محله به اینجا آمده‌ام.

 

محمودآقا در کمال آرامش و حوصله، پاسخم را می‌دهد. او می‌گوید: صاحب‌خانه‌ها خودشان اختیار خانه‌شان را دارند و سلیقه‌ای عمل می‌کنند؛ مثلا همین همسایه پشت دیوار بنگاه، خانه‌اش را به دو مردجوان مجرد اجاره داده است. با اجاره ماهانه 500‌تومان و البته 2میلیون تومان هم رهن. اصلا مگر خانم‌های بدسرپرست یا تنها چه گناهی کرده‌اند که نباید این خانه‌ها را به آن‌ها اجاره داد؟

 

می‌گویم: ظاهرا روی صحبت ساکنان این منطقه، بیشتر با مردان مجرد و تنهایی است که این خانه‌ها را اجاره می‌کنند، نه خانم‌های بدسرپرست و تنها.

 

او درنهایت پاسخم را این‌طور می‌دهد: بعضی صاحب‌خانه‌ها اعلام می‌کنند که منزل خود را به خانواده‌هایی که از سه‌نفر بیشتر باشند، اجاره نمی‌دهند که این موضوع نیز یکی دیگر از دغدغه‌های مستاجران به‌حساب می‌آید و خانواده‌هایی که تعداد آن‌ها از چهارنفر بیشتر است، دچار مشکل می‌شوند. متاسفانه خودتان می‌بینید در بحث رهن و اجاره و خریدوفروش واحدهای مسکونی، هیچ قانون و نظارتی وجود ندارد و متاسفانه مالکان نیز این حق را به خود می‌دهند که هرطور دلشان می‌خواهد، عمل می‌کنند و دست ما در این کار بسته است.

 

ما بنگاه‌های املاک شاید هیچ نقشی در این آشفته‌بازار نداشته باشیم؛ چرا‌که تنها در صورت انجام معامله است که به ما حق کمیسیون تعلق می‌گیرد و ما هم هیچ دخالتی در معامله نداریم. وقتی هر دوطرف از انجام معامله خود راضی هستند، دیگر به ما چه ارتباطی دارد؟ وقتی صاحب‌خانه‌ها از ما می‌خواهند که خانه‌هایشان را با قیمت‌ ناچیز رهن  و اجاره ندهیم، تکلیف ما چیست؟

 

بنگاه‌داران فقط معامله می‌کنند

برای پیگیری این موضوع با اتحادیه املاک نیز تماس می‌گیرم‌. یکی از مقامات مسئول در این اتحادیه، پاسخم را می‌دهد. او نیز در پاسخ، همان حرف نبود نظارت و نبود قانون را در این موضوع یادآوری می‌کند و می‌گوید: مادامی که صاحب‌خانه همچنان اختیار خانه‌اش را به‌طور صددرصد با خود می‌داند، دیگر هیچ اهرم نظارتی نمی‌تواند با این موضوع برخورد کند؛ مگر اینکه صاحبان املاک از انجام چنین معامله‌هایی جلوگیری کنند، این در‌صورتی است که خیلی از افراد پای قولنامه، تعداد افراد خانواده خود را بیشتر یا کمتر از آن رقمی که موجود است، عنوان می‌کنند و در این صورت باز هم صاحبان املاک از این اتهام مبرایند.