به گزارش «قاصدنیوز»، پاسداشت حادثه‌ها شرط تداوم حادثه‌هاست. در طول تاریخ تنها حوادثی هویت اصلی خود را حفظ کرده‌اند که در یاد و دل مردم زنده بوده که خود مردم از آن‌ها مراقبت کرده‌اند. قیام عاشورا هم اگر بعد از 1400 سال زنده مانده است به برکت برگزاری پرشور همین محرم و صفر و دسته‌های عزاداری مردمی بوده است. انقلاب اسلامی ایران هم به‌عنوان بزرگترین پدیده فرهنگی و اجتماعی عصر حاضر از این قاعده مستثنا نیست و شرط تداوم و حیات آن به مردمی ماندن آن وابسته است؛ چراکه اگر انقلاب از هویت مردمی خود خالی شود چیزی جز یک یاد و خاطره از آن باقی نخواهد ماند.
زنده‌بودن هر انقلابی نشانه‌هایی دارد که یکی از این نشانه‌ها، نوع و نحوه برگزاری تجمعات ملی آن است. در کشور ما هم راهپیمایی‌های 22 بهمن، روز قدس، 13 آبان و... نبض حیات انقلاب هستند که هرچه پرشورتر باشند نشانه‌ی سرزندگی انقلاب است.
از بین همه‌ی این تجمعات، راهپیمایی 22 بهمن از اهمیت ویژه‌ای برخوردار بوده چراکه راهپیمایی 22 بهمن تنها تجمع میلیونی در کل جهان است که هرساله در پاسداشت یک انقلاب برگزار می‌شود و نظیر خارجی ندارد. رهبر معظم انقلاب در این باره می فرمایند: «شما نگاه كنيد به کشورهایی كه انقلاب كردند، ببينيد این‌ها سالگردهاى انقلاب را چگونه برگزار می‌کنند؛ خيلى حدّت كنند، بعد از دو سال، سه سال، سالگرد انقلاب به اين است كه يك عده‌اى آنجا بايستند، يك عده هم بيايند جلوى این‌ها رژه بروند؛ مانند نيروهاى مسلح و امثال این‌ها. اينجا كار روى دوش خود مردم است؛ مردم، خود را صاحبان انقلاب مي‌دانند، كه هستند؛ صاحبان كشور مي‌دانند، كه هستند» 23/11/1391
بنابراین نحوه برگزاری این راهپیمایی در تمام شهرهای ایران به‌خصوص شهر مشهد به‌عنوان پایتخت معنوی ایران از ارزش دوچندان برخوردار است چراکه این شهر به‌عنوان دومین کلان‌شهر ایران یکی از پایگاه‌های اصلی انقلاب در تمام ادوار مبارزاتی بوده و سهم ویژه‌ای در به ثمر نشاندن انقلاب داشته است.
با بررسی شیوه برگزاری راهپیمایی 22بهمن در شهر مشهد متوجه می‌شویم که این نوع برگزاری مراسم در چند سال اخیر فارغ از حضور پرشور مردم، از نوعی رخوت، رکود و کم سلیقگی رنج می‌برد که دلیل آن را هم باید در کم‌کاری مسئولین برگزارکننده آن جستجو کرد.
با احترام به همه‌ی پیشکسوتان برگزارکننده این نوع مراسمات، کارنامه‌ی راهپیمایی چند سال گذشته نشان می‌دهد که طرح‌های قدیمی ده هفتادی به‌هیچ‌وجه قادر به ایجاد شور و تحول در راهپیمایی جشن انقلاب نیست و شایسته است میدان بیشتری به جوانان داده شود تا شور جوانی آن‌ها تحولی اساسی در شکل و شیوه برگزاری این نوع تجمعات ایجاد کند.
از مدیران برگزارکننده این نوع تجمعات باید پرسید؛ آیا آن‌ها واقعاً به درجه اهمیت این راهپیمایی منحصربه‌فرد و ویژه واقف هستند؟! آیا می‌دانند راهپیمایی 22 بهمن تنها بِرند جمهوری اسلامی است که دشمنان نظام برپایی هرساله آن را نشان زنده‌بودن انقلاب می‌دانند؟! آیا از این فرصت منحصربه‌فرد که در طول سال فقط یک‌بار تکرار می‌شود برای جذب حداکثری استفاده لازم را برده‌اند؟آیا احساس نمی‌کنند شیوه برگزاری مراسم از حالت مردمی خود خارج‌شده و عرصه خودنمایی ادارات و نهادهای دولتی تبدیل شده است؟!
اگرچه پاسخ به این سوالات روشن و واضح است اما نکاتی پیرامون راهپیمایی 22بهمن در سال‌های آینده پیشنهاد می‌شود:
1- جغرافیا و مکان مراسم: مسیر سال‌های گذشته برگزاری مراسم در مشهد-یعنی از میدان شهدا تا میدان بیت المقدس آب- دارای چند اشکال عمده بوده است: اولین اشکالی که در این مسیر وجود داشت خیابان‌های تنگ و باریک این مسیر هست که موجب اختلاط ناخواسته زنان و مردان شرکت‌کننده در این مراسم شده است و مایه نارضایتی آن‌ها شده بود.
دومین اشکالی که به این مسیر وارد است عدم امکان پوشش مناسب رسانه‌ای آن است که لزوم بازگشت به مسیر قبلی را لازم می‌دارد.
قابل‌ذکر است هرساله ماجرای تعیین مسیر راهپیمایی خود ماجرایی پیچیده شده است. خوشبختانه امسال با پیگیری‌های نیروهای دغدغه کند این مسیر به میدان 15خرداد تا حرم مطهر تغییریافته است.
2- مخاطب و محتوای مراسم: شعارهایی که در حین راهپیمایی‌ها سر داده می‌شود جذابیت کافی برای ایجاد شور و هیجان در راهپیمایان و تطابق با مسائل روز و مبتلابه را ندارد. علاوه بر آن نقص موجود در دستگاه‌های صوتی که هرساله تکرار می‌شود نوعی توهین به شرکت‌کنندگان در مراسم‌های این‌چنینی هست که امیدواریم امسال و سال های آینده برطرف شود
ایراد عمده دیگر در این موضوع عدم توجه به نیازهای و ایجاد ارتباط میان اقشار مختلف شرکت کننده و اصل راهپیمایی است. آیا برای مخاطب کودک و نوجوان و زنان برنامه ای ویژه تدارک شده است؟ آیا اساسا باید تفاوتی بین اقشار در برنامه ریزی وجود داشته باشد یا صرف شروع یک راهپیمایی و پلاکارد گرفتن و شعار دادن می توان دست به ابتکاراتی دیگر نمود؟ آیا نمی توان به دید یک عرصه برای آموزش به این تجمع نگاه کرد؟
از دیگر مسائل مورد نقد این است که مطابق اعلام رئیس شورای هماهنگی تبلیغات اسلامی خراسان رضوی قریب به یک‌میلیون پوستر و تراکت در راهپیمایی امسال توزیع می‌شود. طبق مشاهدات گذشته در طول چند سال گذشته ثابت‌شده است که محتوا، شکل و کیفیت این مواد تبلیغی اصلا درشان و اندازه راهپیمایی بی‌نظیری چون راهپیمایی 22 بهمن نیست و با توجه به هزینه‌ی بالای تبلیغات آن، شایسته است پوسترهای این مراسم به شکل متنوع‌تر و جذاب‌تر طراحی شود.
3- مشارکت دهی و مشارکت گیری از مردم: در پایان باید این سؤال را پرسید که فرآیند دخالت و مشارکت نخبگان و عموم مردم در ساختار شورای هماهنگی تبلیغات اسلامی استان چیست؟ تاکنون چند جلسه و فراخوان برای جذب ایده‌ها برگزارشده است و آیا اساساً نگاهی به مشارکت جوانان و مردم برای ایجاد تحول در این زمینه وجود دارد؟
http://www.ghasednoor.ir/fa/tiny/news-4065
ارسال نظر