دوران دفاع مقدس یکی از برهه‌های تاریخ معاصر ایران است که بیشترین تاثیر را بر روی افکار عمومی و مردم داشت؛ تا جایی که سرودها و ترانه‌های مربوط به آن تبدیل به یکی از خاطره‌انگیزترین رویدادهای مشترک یک نسل شد.
به گزارش قاصدنیوز، این جدیدترین بازخوانی سرود «قصه بابا»ی گروه آباده است؛ سرودی که دهه شصت سر زبان‌ها افتاد و در بسیاری از مساجد و مدارس کشور تکرار شد. سرود قصه بابا که درد دل فرزند شهید را بیان می کند با وجود داشتن زبانی ساده، عدم سازش با دشمن و پیوند دفاع مقدس ایران با عاشورا را به مخاطب منتقل می کند.
چگونگی خلق این سرود از زبان سرپرست گروه
«در گروه مان دانش‌آموزی داشتیم که پدرش به شهادت رسیده بود؛ روزی تعریف کرد خواب دیدم که به سمت پدرم حرکت می‌کنم و به آغوش او می‌روم؛ این قضیه انگیزه‌ای شد که از زبان فرزندان شهیدان شعری بگویم که شد سرود مادر برام قصه بگو.»
گروه سرود آباده که سال ۱۳۵۵ در خانه فرهنگ و هنر این شهرستان تشکیل شده بود با پیروزی انقلاب و آغاز جنگ به سرپرستی یک معلم پرورشی به نام احمد توکلی دوباره در آموزش و پرورش آباده فعال شد.
توکلی بعنوان مربی سرود فعالیت می‌کرد و خودش شعر هم می‌سرود و روی آن ملودی می‌گذاشت و تنها با یک ارگ و یک نی آهنگ ها را می‌ساخت! این گروه دو تکخوان داشت: محمد حسین توکل و مهدی نظری.
احمد توکلی گفته: قصد داشتیم در قالب سرود، بچه ها را تعلیم دهیم و روی آنها کارهای پرورشی انجام دهیم.
این گروه سال ۱۳۶۷ در حسینیه جماران در حضور امام خمینی سرود خواندند؛ مهدی نظری یکی از تک خوانهای گروه از خاطره آن اجرا مقابل امام خمینی می‌گوید: به بالای بالکن که نگاه کردم، چهره آرام ایشان، آن ذره تشویشی را هم که در وجودم بود، از بین برد.
گروه آباده در حضور رئیس جمهور وقت هم سرودهای «جنگ»، «دلیران تنگستان» و بخشی از سرود «قصه بابا» خود را اجرا کرد.
احمد توکلی در مصاحبه ای از خاطره ی اجرای آنروز گفته: وقتی سرود قصه بابا را اجرا کردیم ایشان گفتند «کاری که اجرا کردید، کار خوبی بود چرا که صدای سازتان بر نفس انسانها غالب نیست»
اولین سرود ضبط شده از این گروه دلیران تنگستان یا «نمی دونم چرا دل بی قراره» است.
این گروه شهید هم دارد؛ دو نفر از اعضای گروه که دبیرستانی بودند به نامهای اعتصامی و کریمی به جبهه رفتند و هر دو شهید شدند.
از دیگر کارهای گروه در همان دوران یک نوحه برای رحلت امام خمینی، سرودی برای شهدای مکه، سرودی برای اولین سری ورود آزادگان به کشور و چند سرود هم درباره بسیج و جهاد را می‌توان نام برد.
حال که نگاهی به تجربه موفق یک گروه سرود محلی و تاثیری که در ترویج فرهنگ مقاومت در دوران خود داشت می اندازیم، باید افسوس بخوریم که چرا این روزها، مراکز فرهنگی فعال در سراسر کشور، خود را از ظرفیت مهم و موثری به نام گروه های سرود محلی محروم کرده است، گروه هایی سرودی که گاهی تولیدات آنها به تجربه یک ملت مبدل می شوند.
http://www.ghasednoor.ir/fa/tiny/news-2089
ارسال نظر