ملاباسم: جمهوری اسلامی ایران، مشت کوبنده‌ای بر دشمنان محمد و آل محمد(ص) است

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، اواسط ماه محرم 1435 هجری قمری کلیپی کوتاه با عنوان اعتراض عزاداران حسینی(ع) به ملا باسم کربلایی در فضای مجازی منتشر شد. این کلیپ به‌سرعت با استقبال شبکه‌های ماهواره‌ای‌ای که گرایشات صریح مذهبی و بعضاً سیاسی خاص داشتند مواجه شد و تردیدهای زیادی را میان دوستداران اهل‌بیت(ع) در سرتاسر جهان تشیع نسبت به ملاباسم وجود آورد.

کلیپی که برای چند ماه موضوع و سوژه اول شبکه‌های وهابی و جریان خاصی میان شیعیان شد. جریانی که روند تأمین بودجه آن از طریق حساب‌های بانکی مستقر در انگلستان همواره مورد تردید بزرگان و مراجع جهان تشیع  بوده است. این جریان که چندی پیش به‌دلیل اهانت به همسران پیامبر و برخی از بزرگان اهل‌سنت مورد انتقاد شیعیان  قرار گرفته بود، این بار این کلیپ و تفسیر خاص از شعر مداح معروف در  جهان عرب، ملاباسم کربلایی را بهترین فرصت برای پاسخ غیرمنطقی و بازهم موهن به انتقادات دیده بود.

در بخشی از این کلیپ باسم کربلایی مشغول خواندن اشعاری می‌شود که با واکنش تند و اعتراض آمیز عزاداران مواجه می‌شود. طبق معمول با نگاهی خاص و ذوق‌زده برخی رسانه‌ها سعی در تعمیم شعر باسم کربلایی به شخصیت‌های برتر جهان تشیع داشتند. سؤال درمورد چرایی این اعتراضات طبق روال همیشه خیلی زود منجر به گمانه زنی‌هایی از سوی رسانه‌های پرتعداد فرصت‌طلب شد.

ملاباسم کربلایی مداح معروف جهان عرب در ایران هم طرفدارانی دارد، طرفدارانی که با مشاهده این کلیپ و مهمتر از آن فضایی که رسانه‌های خاص به وجود آورده بودند دچار ابهامات فراوانی شده بودند. این ابهامات را هیچ‌کسی جز باسم کربلایی و توضیحات او نمی‌توانست برطرف کند، توضیحاتی که بعد از چند ماه از زبان باسم کربلایی منتشر شد. باسم کربلایی در توضیحات خود گفت: نوحه‌ای که من در روز 5 محرم خواندم به‌درخواست من از آقای ناظم الحاشی بود و از وی خواستم شعری بسراید که متفاوت با روش همیشگی باشد و طوری باشد که قبلاً به آن روش نخوانده باشم.

وی گفت: من در این نوحه هیچ نامی از مقام معظم رهبری آیت‌الله خامنه‌ای و یا هر فرد دیگری نیاوردم. خدا را گواه می‌گیرم که هرگز من قصد تعرض به شخصیت وی و یا فرد دیگری را نداشتم. فقط در بیت سوم یا چهارم بود که منظور من در این ابیات نواصب بود که با اهل‌بیت (علیهم السلام) کینه و دشمنی دارند که گفتم نماز و روزه این چنین اشخاصی قبول نمی‌شود.

باسم کربلایی در توضیحات خود تأکید کرد: آیا این گفتار را می‌توان متوجه مقام معظم رهبری دانست که همواره می‌فرمایند هرچه از خیر و برکت داریم از وجود امام حسین(ع) است؟ مگر مقام معظم رهبری همیشه اقامه مراسم عزاداری برای این امام همام برگزار نمی‌کنند؟ مگر ایشان برای امام حسین گریه نمی‌کند؟ مگر ایشان برای امام حسین سینه‌زنی نمی‌کند؟ خوب، چطور من به ایشان این اهانت را داشته باشم؟ و بعد باید از آن آقایان پرسید چرا این مطلب را روز 6 محرم مطرح نکردند و قضیه را روز 11 محرم گفتند؟ من از آن‌ها راضی نیستم و در قیامت شخص رسول اکرم(ص) خصم آن‌ها باشد که به من تهمتی را زدند که روحم از آن خبر ندارد.

این کلیپ خیلی زود در رسانه‌ها چرخید. بعد از سفر باسم کربلایی به ایران و دیدار حضوری او با برخی از شخصیت‌های ایرانی دیگر هیچ ابهامی در اتهام‌زنی بی‌مورد به او باقی نمانده بود. با او گفتگویی تفصیلی درباره هیئت، جایگاه مداحی و برخی مواضع و دیدگاه‌هایش داشتیم.

او در بخش اول از این گفت‌وگو به بیان خاطراتی از مجالس خود در برخی کشورهای جهان و ماجرای راهپیمایی 40 هزار نفره در یکی از کشورهای منطقه پرداخت. او همچنین درباره اهمیت «منبر» سخن گفت. او منبر را رسانه منحصر به فرد برای جهان اسلام دانست و بر حفظ آن تأکید کرد. این سخنان را در مواجهه با این رویکرد بیان کرد که عده‌ای معتقدند دوران منبر به پایان رسیده است. ملاباسم در بخش دیگری از سخنان به ماجرای ورود خود به عرصه مداحی و قصیده ماندگار یک مداح عراقی اشاره کرد. بخش دوم از این گفت‌وگو را در ادامه می‌خوانید:

*تسنیم: آقای باسم در این چند سالی که در دستگاه امام حسین(ع) هستید به کدام روضه و نوحه بیشتر علاقه دارید؟

من قصیده‌هایم را مانند کودکان و فرزندانم نام‌گذاری می‌کنم و همه آن‌ها را دوست دارم. همه قصیده‌هایم را دوست دارم و اگر به هم به من بگویی قصیده‌ای برایت بخوانم صدها قصیده از خاطرم می‌گذرد و نمی‌توانم فقط یکی دوتا را به زبان بیاورم.

*تسنیم: در بین مصائب اهل بیت(ع) کدام مصیبت برای شما خواندن روضه‌اش سخت‌تر است؟

این سبک قصیده‌ها که یکی نیست از یکی خیلی بیشتر است. قصیده‌هایی که می‌توانم بگویم زیاد است. بارها شده که حیران ماندم در هنگام تلحین. بعضی مواقع با قصیده‌های سختی مواجه می‌شوم که برای لحن بخشیدن به آن بالای منبر می‌روم و می‌بینم که راه برگشتی وجود ندارد. سخت تلاش می‌کنم تا زودتر بتوانم از آن خارج شوم چرا که ظاقت ندارم.

*تسنیم: در این کشورهای مختلفی که می‌روید خاطره خاصی که در ذهن شما مانده باشد، به یاد دارید؟ از اینکه حال و هوای آن مجلس به گونه دیگری عوض شده باشد؟

امام حسین(ع) شاهد است، هر کجا دعوت می‌شوم و می‌روم، نمی‌دانم از برکات دعای پدر و یا مادر است یا برکات امام حسین(ع) و نظر امام حسین(ع) که وقتی جمعیت را می‌بینم شوکه می‌شوم. خود صاحب مجلس‌ها هم بعضاً شوکه می‌شوند. از جمعیت حاضر و از پاسخ دهی مردم شوکه می‌شویم.

مثلاً یکبار به یاد دارم به اروپا رفته بودم و آنجا در چند مجلس دو تا 3 هزار نفر جمع شده بودند. جمع شدن این جمعیت کم چیزی نیست چون اروپا کوچک نیست، اروپا بسیار پهناور است و کسی که از منطقه‌ای به منطقه‌ای دیگر می‌خواهد بیاید حداقل یک ساعت یا یک ساعت و نیم یا بعضی از آنها بعد از 3 یا 4 ساعت به آنجایی که مجلس بود رسیده بودند. وقتی 3 تا 4 هزار نفر جمعیت می‌بینم آن هم در اروپا با توجه به فرهنگ و جغرافیای آنجا این برایم عجیب است و قابل توصیف نیست.

یک بار هم ماجرای همان کشوری که در منطقه به آنجا رفتم. دیدم جمعیتی نزدیک به 40 هزار نفر همراهم در مسیرها و خیابان های شهر و مابین ماشین‌ها و مغازه‌ها و کوچه‌ها راه می‌روند و عزاداری می‌کنند. سر بر می‌گردانند و می‌گویند فقط می‌خواهیم بشنویم، امروز چه چیزی می‌خوانی؟ امروز چه چیزی می‌گویی؟ و من هر دفعه می‌گویم که شاید این آخرین حضور باشکوه است. اما هر سال که می‌روم می‌بینم بیشتر از سال قبل است. علاقه مردم، محبت مردم برای امام حسین(ع) هر سال بیشتر از سال قبل است.

به نیابت از خودم و از طرف هر شنونده‌ای بعضی مواقع این محبت به امام حسین(ع) را این طور توصیف می‌کنم که مثلا «هر قطره خون در رگ‌هایم صدا می‌زند به نامت یا حسین/ روحم چطور در جسمم می‌ماند وقتی یاد جسمت می‌افتم یاحسین» یا وقتی می‌گویم «پرچم بر زمین است ای حیدر» یا «کدام حنجره است که بر تو نگرید/‌گریاندی به خدا، حتی خروار سنگ را»

با همین شیوه هم فکر شنونده را به سوی امام حسین(ع) جلب می‌کنم و البته من چیزی بیشتر از همین وسیله برای نزدیکی به او نیستم شاید به همین خاطر است که مردم به من محبت دارند و به باسم علاقه دارند. این‌ها همه به خاطر محبت امام حسین(ع) است. باسم به عنوان خود باسم موضوعیتی ندارد بلکه هدف امام حسین(ع) است.

*تسنیم: از جانب ارادتمندان و محبان اهل بیت(ع) عرض می‌کنم وقتی کارنامه بزرگان و عزیزان مداح و پیشکسوتان و پیرغلامان این درگاه را بررسی می‌کنیم، می‌بینیم که هر کدام علت این محبوبیت در میان مردم را به دلیل مسئله‌ای می‌دانند. مثلاً ماجرای احترام به پدر و مادر و دعای آن‌ها را در کار خود موثر می‌دانند. برخی حقیقت این عزت را مثلاً نخوردن مال حرام می‌دانند. برای آن‌هایی که می‌خواهند در این مسیر حرکت کنند شما چه توصیه‌ای دارید؟

یک مورد درباره خودم که دایی‌هایم برایم نقل می‌کنند به صورت مختصر بخواهم بگویم این است که اجدادم نقل می‌کنند از دایی‌هایم، که یک دایی دارم به نام حاج عبدالرسول تکیه چی که از دلدادگان به امام حسین(ع) است. من تعدادی از اجدادم و پدر پدرم را دیدم. البته تصویری که از آنان به یاد دارم آن است که در حین بیماری بود و بعد از مدتی به رحمت خدا رفت. می‌گویند دو تا اجداد ما یعنی حاج محمد علی و حاج مهدی صراف از خدام  امام حسین(ع) بودند و سابقه تاریخی در خدمت به امام حسین(ع) داشتند. فکر می‌کنم یکی از آن‌ها در خواب می‌بیند که به او هدیه ای بزرگ داده شده و به مرجع زمان خود مراجعه کرده و در همین خصوص به یکی از علما برای تعبیر آن مراجعه می‌کند که به او می‌گویند: خداوند به عشیره شما هدیه‌ای عطا کرده، کسی به دنیا می‌آید که پرچم شما و عشیره شما را بالا می‌برد و افتخاری برای خاندان شما و اسلام می‌شود. به همین دلیل از همان روز تا به امروز دایی‌ام حاج عبدالرسول می‌گوید که آن هدیه تو بودی.

البته از این که بگذریم نکته‌های دیگری هم هست که باید به آن‌ها توجه کرد. دعای والدین قطعاً بسیار موثر است. پدر من 3 تا 4 سال پیش به رحمت خدا رفت و قبل از فوت هر وقت به من نگاه می‌کرد می‌گریست و می‌گفت، من از تو راضی هستم و والده الحمدالله از من راضی است. در خلال این ما هفت برادر و خواهریم. وقتی می‌بینیم مردم همه دعا می‌کنند و پای این روضه‌ها که می‌خوانیم برای اهل بیت(ع) می‌گریند چه توفیقی بهتر از این؟ توفیقی از این بهتر نیست.

یعنی محب امام حسین(ع) وقتی می‌گرید و برایت دعا می‌کند یا وقتی قصیده می‌شنود و به خاطر مضامین آن گریه می‌کند حال آن را از طریق تلویزیون شنیده باشد یا هر طریق دیگر، این خود بزرگ‌ترین توفیق خداوند است و بزرگترین دعا است. این‌ها همه به برکت اجدادمان و خدمتی است که به امام حسین(ع) کردند. قطعاً اهل بیت(ع) عنایت داشتند و دارند که اینطور است.

ماجرای برخورد صدام و توزیع مخفیانه نوارهای مداحی ملاباسم

*تسنیم: در سفری که 12 سال پیش به عراق داشتم به یاد دارم که با یک دوست عراقی خیلی صمیمی شدم و او به من هبه ای داد. هبه او نوار کاستی بود که مداحی‌های شما بود. فضای سیاسی آن زمان خیلی خاص بود ولی می‌دیدم که مردم شیعه عراق نوارهای کاست شما را به صورت خیلی مخفیانه گوش می‌کردند. آن فرد به من خیلی تأکید کرد که کسی متوجه این هدیه نشود چرا که از جانب دستگاه صدام به شدت با این کارها برخورد می‌شود. درباره شرایط آن زمان و وضعیت خودتان و شیعیان عراق برایمان بگویید.

بله فضا همین گونه بود. به یاد دارم با یکی از دوستانم در آن زمان صحبت می‌کردم که شوکه شده بود و به من می‌گفت که به خاطر این کار برای او حکم اعدام صادر شده است و البته حکم تعدیل شده بود و برگشته بود. یعنی اینکه تا مرحله اعدام رفته بود و برگشته بود. البته بعدها فهمیدم که آن‌ها چند نفر بودند و فقط همین یک نفر این شرایط را در آن دوران نداشته است. وقتی علت را جویا شدم به من گفت که در نزد من نواری از تو کشف کردند و مرا دستگیر کردند.

زمان حزب بعث و حکومت صدام بود. سی دی هم نبود. می‌گفت به دلیل همراه داشتن نوار زندانی شدم، مرا زندند، آزار و اذیت کردند و حتی حکم اعدام برایم صادر کردند. و البته خداوند به برکت امام حسین (ع) مرا نجات داد.

البته این را نباید از باسم دید بلکه این از امام حسین(ع) است. چون امام حسین(ع) خادمان زیادی دارد و درباره آن‌ها هم همین‌طور است. البته مشکل من این است که نام آن افراد را به خاطر نسپردم. آن قصیده ها را هم که در آن سال‌ها خوانده شده بود و دردسر ساز شده بود را به یاد ندارم. خب من به آن فرد چه می‌توانستم بگویم. البته دقیق هم نمی‌دانم نقش آن افراد چه بوده است.

فقط فکر می‌کنم که این به دلیل این بوده است که حرف از حرکت امام حسین (ع)، نور امام حسین(ع) و روح امام حسین (ع) که در همه جا است زده شده بود.

در سال 2003 بود که حزب بعث سقوط کرد و ایام وفات امام حسن(ع) بود. اولین اربعین امام حسین(ع) در همان ایام را به یاد دارم که من در دمشق بودم و به کویت برگشتم. از طریق تلویزیون اربعین امام حسین(ع) و پیاده‌روی مردم را مشاهده می‌کردم. من نبودم ولی دیدم که تمام ماهواره‌هایی که نمی‌خواهم نام ببرم وارد عراق شدند و دیدند 4 تا 5 میلیون نفر جمعیت در حال راهپیمایی و عزاداری هستند. گفتند اینجا چه خبر است؟ با هر هم وطنی دیدار می‌کردند و گزارش می‌گرفتند و می‌پرسیدند نظر سیاسی تو چیست؟ او از مظلومیت امام حسین(ع) و اربعین و  راه  امام حسین(ع) و خدمت به امام حسین(ع) و حضور امام حسین(ع) می‌گفت.

کشورهای جهان با یک رویداد عجیب مواجه شده بودند و به همین دلیل اربعین سال بعد هیچ شبکه ماهواره‌ای برای تهیه گزارش نیامد. چرا؟ چون دیدند این مردم مالک محبت و عشق محمد و آل محمد(ص) و امام حسین(ع) هستند. دیدند عشق امام حسین(ع) شعله ای است که هرگز خاموش نمی‌شود برای همین رو آوردند به سانسور کردن.

مردم عراق اگر محبت امام حسین(ع) را نداشتند نظام طاغوت هرگز از بین نمی‌رفت. مردم عراق اگر در قلبشان در وجودشان و در خونشان محبت امام حسین(ع) وجود نداشت صدام تا همین روز هنوز هم بود.

جمهوری اسلامی ایران خود مشت کوبنده‌ای بر دشمنان محمد و آل محمد(ص) است

*تسنیم: درباره تحولات منطقه و آنچه این روزها در سوریه می‌گذشت و اکنون چند روزی است توسط تکفیری‌های داعش به عراق هم کشیده شده است و قتل عام مردم و هتک حرمتی که درباره حرم اهل‌بیت(ع) دنبال می‌کنند با مقاومت مردیم مواجه شده است. نظر شما درباره این حرکت‌های تروریستی و رفتار این گروهک‌ها چیست؟

به صراحت می‌گویم به خدا به هیچ نقطه‌ای دست نخواهند یافت. مخالفین و دشمنان محمد و آل محمد(ص) به هیچ نقطه‌ای دست نخواهند یافت. اگر از گذشته درس بگیرند تجربه به ما می‌گوید که 1400 سال می‌گذرد و آن‌ها به هیچ مرحله‌ای دست نیافتند.

ما شرایط سخت‌تر از این را هم پشت سر گذاشته‌ایم. سخت ترین مرحله‌ای که بود و در آن دوران زندگی کردیم. دوران حکومت حزبی که عراق را دست داشت، بود. به برکت محمد و آل محمد(ص)، خداوند همواره همراه مردم ما است. خداوند، خودش با محمد(ص) و فرزندان محمد(ع) است. چیزی دست آنان نیست. نمی‌خواهم وارد بحث سیاسی شوم اما برخی کشورها که این گروهک‌ها را تجهیز می‌کنند و از آن‌ها حمایت می کنند راه به جایی نخواهند برد. دولت‌مردانی را می‌شناسم که از این‌ها برای همکاری رشوه‌ گرفتند. دولت‌هایی را می‌شناسم که برای پشتیبانی از این‌ها چه پول‌هایی که خرج نکردند و چه پول‌هایی که نگرفتند. این دولت‌ها و کشورها را همه می‌شناسند. فرزندان آن‌ها و اصحاب آن‌ها و... در جهان معروف هستند و امروز این ما هستیم که به نتایج خوبی رسیده‌ایم و در رسانه‌ها به مرور حقیقت معلوم می‌شود و جهان مظلومیت محمد و آل محمد(ص) و شیعیان آنان را می‌بینند. پیروزی از آن کسی است که با خدا باشد و نترسد.

چه طور بگویم در حال حاضر نماد و چهره شیعه، ایران است. این خود ضربه‌ای به هر خط خلاف محمد و آل محمد(ص) است. جمهوری اسلامی ایران خود مشت کوبنده‌ای بر دشمنان محمد و آل محمد(ص) است. امید ما به آن بسیار بالا است.

وقتی تو مقابل حرم حضرت امام علی ابن موسی الرضا(ع) می‌ایستی، می‌بینی افراد مختلفی از افغانستانی، پاکستانی، عراقی و ... همه برای زیارت و عرض ارادت می‌آیند. چرا چون حضرت سلطان فقط برای تو نیست. فقط برای من نیست. برای همه ما، امام است. او  برای همه رحمتی از جانب خداوند است. همین‌طور اگر بگوییم امام حسین(ع) برای عراقی‌هاست، این خطاست. اگر بگوییم برای ایرانی‌هاست این هم خطاست. امام حسین(ع) برای همه است.

 

 

فضاسازی رسانه‌ای علیه آن شعر، کار آدم‌های «مریض» بود

*تسنیم: درباره آن ویدئویی که چندی پیش از یک مجلس شما در شب پنجم محرم منتشر شد و برخی رسانه‌های خاص گفتند که شما مقصود خاصی از آن شعر داشتید. سخنی دارید؟ البته بعدها ویدئو دیگری از شما منتشر شد و شما اظهار گله از این برخورد سیاسی با آن ویدئو کردید و گفتید که مقصود شما نواصب هستند و از افرادی که این کار را کردند در آن دنیا گله و شکایت جدی خواهید کرد.

بگذار چیزی برایت بگویم. این یک مرض است. برخی هستند که خود حامل این مرض هستند. وقتی مریض و نادان است من چه کارش می‌توانم بکنم. او اگر به واقع حسینی بود و اگر عاقل بود و اگر بیدار بود می‌دید که چه کسی این بیت را گفته است؟ باسم، شاعرش چه کسی است؟ برخی جناح‌بندی دارند و به دنبال این هستند که بگویند فلانی ضد فلانی است. به او می‌گویم این کارها دو به هم زنی نیست؟ نفاق نیست؟ دروغ‌گویی نیست؟ به چه دلیل دو چهره را با هم جمع می‌کنی و تلقی ضدیت می‌کنی؟ چرا عکس ملاباسم را در یک حالت می‌گذاری و عکس فرد دیگری را در حالت دیگر؟ این کار تو غیر منطقی است. آیا تو یک شیعه هستی؟ تو در خط مشی حسینی هستی؟ تو دوست‌دار امام حسین(ع)هستی؟ وقتی این کار را می‌کنی به حسینی که قبولش کردی چه می خواهی بگویی؟ تو چه میدانی در ذهن من چه چیزی است چرا اینطور می‌کنی؟ با این افعال و با این پیامت با این واتس‌آپ و فیس بوکت چه جور با حجت خدا مقابله و مواجهه می‌کنی؟ به او چه می‌خواهی بگویی؟ چطور با این کارت مقابل قبله آمدی و الله‌اکبر می‌گویی؟

من اگر خواستم سخن بگویم می‌دانم با چه کسی سخن بگویم و اگر می‌خواستم حمله کنم می‌دانم به چه کسی حمله کنم. من با نواصب طرف هستم. نقش تو در آن چیست. نقش تو در این وضعیت چیست؟ انسان باید از خدا بترسد و تقوا پیشه کند، این‌ها را به مومن می‌گویم و خطابم با مومن است. کسی که دین در اختیار ندارد، کسی که مذهب ندارد بحثش متفاوت است.

کسی که دین دارد و وجدان دارد و ضمیر دارد باید بداند که این کار او عین حرام است. می‌آیی مثلا برای یک انسان که دلداده محمد و آل محمد(ص) است و بنا دارد پیام نهضت آنان را حمل ‌کند با تاریخ و گذشته‌اش اینطور بازی می‌کنی؟ با ارزش‌های من بازی می‌کنی؟ و با آبرو و افکارم بازی می‌کنی؟ برای چه؟ انشاءالله خدا هدایتش کند.

انتهای پیام/