فروش آزاد؛ استفاده ممنوع!

به گزارش قاصدنیوز، یکی از دلایل موافقان اجرای طرح امنیت اخلاقی (گشت ارشاد) گذشته از بی‌حجابی‌های منفعلانه موجود در جامعه، بد‌پوششی‌هایی است که به‌نظر بسیاری از کارشناسان نمی‌تواند پوشش مناسب جامعه ایرانی باشد که یک نمونه آن‌را علی مطهری در مجلس با‌عنوان «ساپورت‌پوشان» به وزیر کشور نشان داد.

منظور از بدپوششی همان لباس‌هایی بوده که مغایر فرهنگ ایرانی‌اسلامی است و برخی افراد در فصول مختلف با تفاوت‌هایی اندک که تقریباً از یک بی‌فرهنگی مشترک سرچشمه می‌گیرند، از آن‌ استفاده می‌کنند، اما همیشه نوک پیکان انتقادکنندگان به‌سوی رفتار افرادی است که چنین لباس‌هایی را می‌پوشند و برخوردهای قهری نیز بیشتر در این حوزه دیده می‌شود آن‌هم در‌ شرایطی‌که بسیاری از این لباس‌ها به‌راحتی در ویترین فروشگاه‌های لباس در معرض دید عموم قرار می‌گیرند و افراد به‌نوعی به این نوع پوشش تشویق می‌شوند.

 

اگر از موج لباس‌های قاچاقی که در برخی فروشگاه‌های لباس مشهد با مجله‌های مد آنچنانی ارائه می‌شود بگذریم، امروز حتی بسیاری از تولیدکنندگان پوشاک داخلی نیز به‌نوعی تن به قاچاق می‌دهند؛ البته نه با رفتن یا همکاری با آن‌سوی مرزها‌، بلکه جدیدترین مدل‌های پوشاک شبکه‌های ماهواره‌ای و اینترنتی را در کمترین زمان ممکن کپی‌برداری می‌کنند و به بازار مد و لباس ارائه می‌دهند. به‌عبارتی آن‌ها به‌صورت غیر‌مستقیم از فرهنگ قاچاق استفاده می‌کنند و محصولاتشان را با نام تولیدات داخلی روانه بازار می‌کنند.

از تولیدکنندگان داخلی حمایت نمی‌شود
رئیس اتحادیه تولیدکنندگان پوشاک مشهد نیز در این زمینه نظرات جالبی دارد که به شهرآرا می‌گوید: امروز تولید‌کنندگان مدهای داخلی به‌دلیل حمایت‌نشدن و نبود استقبال مردمی از تولیداتشان از ناچاری به انزوا رفته‌اند و عده‌ای از تولید‌کنندگان هم بدون توجه به فرهنگ و عرف جامعه، فقط کالایی را تولید می‌کنند که از آن استقبال شود.

محسن مرادی تصریح می‌کند: امروز بسیاری از مدهایی که در سطح شهر دیده می‌شود به‌صورت مخفیانه در شوهای لباس خانگی عرضه می‌شود و البته بیشتر آن‌ها کالای قاچاق است.

رئیس اتحادیه تولید‌کنندگان پوشاک مشهد با انتقاد از نگاه‌های برخوردی در حوزه مد و لباس بیان می‌کند: تجربه سال‌های ابتدایی انقلاب نشان داده است که دیگر نمی‌توان با نگاه برخوردی به این حوزه وارد شد؛ بلکه فرهنگ‌سازی را باید به‌عنوان یک راهکار کاربردی در دستور کار قرار داد؛ البته این به‌معنای شل‌گرفتن و مبارزه‌نکردن با مظاهر فساد در جامعه نیست؛ چرا‌که این دو با یکدیگر منافاتی ندارند.

مرادی با اشاره به اینکه جوانان امروز با فرهنگ ما بیگانه هستند، بیان می‌کند: باید فرهنگ پوشش از خانواده‌ها آغاز شود؛ یعنی وقتی والدین پوشش نامناسبی دارند چگونه می‌توان فرزندان این خانواده‌ها را تشویق به استفاده از مدل‌های مطابق با فرهنگ اسلامی‌ایرانی کرد؟

تازه‌های مد و لباس کشور کجا ارائه می‌شود؟
علی، فروشنده یک فروشگاه لباس در خیابان راهنمایی است. برای اینکه بتوانم با او صحبت کنم تقریباً نیم‌ساعتی را ‌باید منتظر بمانم تا ابتدا پاسخ مشتری‌هایش را بدهد. وقتی از موضوع گزارش مطلع می‌شود با خنده می‌گوید: نمی‌دانم این رسانه‌ها کار دیگری ندارند؟

او درباره لباس‌های ممنوع در فروشگاهش می‌گوید: فکر نمی‌کنم لباسی با‌عنوان ممنوع داشته باشیم.

علی درباره چرایی فروش لباس‌هایی که با فرهنگ جامعه ما هم‌خوانی ندارد می‌گوید: این حرف قشنگی است، اما کاربردی نیست. مثلاً من که دارم کرایه میلیونی می‌دهم می‌توانم بگویم، باشد از فردا فقط لباس‌های مطابق با فرهنگ خودمان را می‌فروشم یا به خانم‌های بی‌حجاب جنس نمی‌فروشم؟ اگر این‌گونه باشد که باید سرِ ماه مغازه‌ام را جمع کنم.

او ادامه می‌دهد: اصلاً می‌دانید مشکل کجاست؟ اگر می‌خواهید واقعی نگاه کنید، امروز مردم آن چیزی را می‌پسندند که در شبکه‌های ماهواره‌ای و اینترنت می‌بینند. حالا مدل‌های ایرانی یا اسلامی را کجا می‌توان دید؟

این فروشنده لباس ادامه می‌دهد: من خودم به‌عنوان یک فروشنده برای اینکه از تازه‌های مد و لباس کشورم آگاه شوم، باید به کجا مراجعه کنم؟

 

 کاترین اشتون لباس ایرانی می پوشد!
خیلی‌ها معتقدند که لباس‌های ایرانی قدرت مبارزه با پوشش‌های خارجی را ندارد و هیچ‌ فرد خارجی حاضر نمی‌شود که مانتو بپوشد. این در‌حالی است که حمید قبادی، دبیر کارگروه سامان‌دهی مد و لباس کشور از طراحی لباسی ویژه با اِلمان‌های ایرانی برای کاترین اشتون خبر می‌دهد و می‌گوید: این لباس از پارچه تا دوخت، تماما ایرانی است و تا آنجا‌که در جریان هستم خانم اشتون از طراحی لباس بسیار استقبال کرده‌اند و همین نشان می‌دهد ما در این حوزه نیز «می‌توانیم»؛ البته اگر بخواهیم.

نکته مهم در طراحی این لباس، قیمت تمام‌شده آن است که قبادی می‌افزاید: «فکر می‌کنم هزینه تولید لباس بین٥/١تا ٢‌میلیون تومان بوده ولی در‌مجموع لباس فاخری است.»

شاید این قیمت‌ها در مجامع بین‌المللی چیزی نباشد، اما در کشور ما چه تعداد از افراد توانایی خرید لباس‌های چندمیلیونی را دارند؟

مشکل کجاست؟
کارگروه مد و لباس با حضور دستگاه‌های مختلف سال‌هاست در کشور تشکیل شده است و یکی از وظایف این کارگروه همان‌طور‌که از اسمش برمی‌آید رسیدگی به وضعیت مد و لباس است.

اقدامات این کارگروه از آنجا‌که به‌صورت کشوری ارائه می‌شود، همیشه امکان پیگیری آن در استان‌ها مهیا نیست و در‌این‌راستا تشکیل کارگروه‌های استانی به‌صورت مستقل و زیر نظر کارگروه کشوری از نیازهایی بود که جای خالی آن در خراسان‌رضوی هم احساس شد.

بیشتر‌از یک سال از اولین پیگیری ما برای راه‌اندازی این کارگروه در استان می‌گذرد و قرار بود طبق قول اولیه سرابی، مدیرکل جوان فرهنگ و ارشاد خراسان‌رضوی، تا دی‌ماه سال گذشته تشکیل شود. همان زمان دوباره به‌سراغ آقای سرابی رفتیم و قولش را یادآور شدیم که او این‌بار توپ را در زمین استانداری انداخت و مرتضی دهقان، مدیر‌کل دفتر امور اجتماعی و فرهنگی استانداری خراسان‌رضوی از هماهنگی‌ها برای تشکیل این کارگروه خبر داد، اما زمان آن‌را مشخص نکرد.

راهکاری مختصر
حالا در روزهای پایانی اولین ماه تابستان، ماه‌ها از وعده مسئولان می‌گذرد و نه‌تنها خبری از تشکیل این کارگروه نشده است، بلکه وضعیت پوشش در کلان‌شهر مشهد هر روز ابعاد جدیدتری به خود می‌گیرد. اگر اداره کل ارشاد اسلامی همان‌طور‌که به‌شدت با رواج انتخاب نام‌های خارجی برای فروشگاه‌های مشهد برخورد کرد و موفقیت خوبی به‌دست آورد، در حوزه محتوا هم وارد بشود و با فروشگاه‌ها و فروشنده‌هایی که لباس‌های خاصی را به مخاطبان ارائه می‌کنند برخورد کند و راه تکرار بر خطر بندد، شاید کمتر به گشت ارشاد و اجرای طرح امنیت اخلاقی در کوچه و خیابان‌های شهر نیاز باشد.

 

برگرفته از روزنامه شهرآرا